Wie kent de sympathieke paardenvisser niet, zoals hij al honderden keren door kunstschilders, beeldhouwers, fotografen en cineasten werd vereeuwigd?
De paardenvissers, die hoog op hun stoere boerenpaarden zitten, dwingen nog steeds ieders bewondering af wanneer ze moeizaam door de golven ploegen.
De garnaalvisserij wordt beoefend bij laagtij, gedurende 2 à 3 uren. De paardenvisser in gele oliejekker, hoge laarzen en met een zuidwester op het hoofd, zit op een houten zadel op zijn paard dat het zware garnaalnet achter zich aansleept.
Af en toe komen paard en visser op het droge om het net te ledigen in de korven die aan weerszijden van het paard vastgehecht zijn.
Tijdens de maanden maart, april, mei en september trekken de paardenvissers naar zee ter hoogte van de Schipgatduinen (St. André) en ter hoogte van Groenendijk. Tijdens de maanden die op de kalender staan, vertrekken ze op het Astridplein. Dan krijgt dit bijberoep de waarde terug van een eeuwenoude traditie. De garnaalvisserij te paard in Oostduinkerke werd in december 2013 toegevoegd door UNESCO aan het Immaterieel Cultureel Erfgoed van de Mensheid.
